Ο/Η Φωτεινή S είπε...
Αυτό το ΕΔΩ που γράφεις πόσα κρύβειμέσα του!Τόση δουλειά προφανώς και δεν μπορεί να είναι μια απλή ανάρτηση. Χρειαζόνταν τον δικό του χώρο. Τον Χώρο της Ελένης. Για όλους τους θαυμαστές της. Μακάρι όλοι οι συγγραφείς να είχαν τέτοιους φαν!Πολλά φιλιά και συγχαρητήρια για τη δουλειά σου!
23 Ιούνιος 2008 4:13 μμ
Ο/Η κυκλάμινο βουνού είπε...
Φωτεινή μου, σήμερα σε σκεφτόμουν! Εϊσαι η μόνη που λες "δουλειά", γιατί μόνο εσύ έχεις καταλάβει πόση δουλειά κρύβει το μπλοκινγκ. Άντε να καταλάβουν οι άλλοι, οι απέξω... Ό,τι δεν πληρώνεται, το θεωρούν χασομέρι...Άστο.Σηκώνει συζήτηση. Πάντως το "δουλειά" που ανταλλάσουμε μόνο μεταξύ μας, σαν έκφραση, το σκεφτόμουν από χθες και ήθελα να στο πω. Ναι, Φωτεινούλα μου, έχω εξασφαλίσει δουλειά μέχρι το φθινόπωρο, απ' αυτά κι απ' τ' άλλα!Όσο για την Ελένη, το σκεφτόμουν καιρό. Η Ελένη χρειάζεται αποκλειστικά ένα δικό της χώρο, για να μπορώ να "κλέβω" κι απ' το μπλογκ της και απ' την εφημερίδα, από παντού! Είμαι φαν της χρόνια και είμαι της γνώμης πως τα παράσημα στα ταλέντα πρέπει να δίνονται εν ζωή κι όχι όπως γίνεται συνήθως, ειδικά στους συγγραφείς, που δοξάζονται μετά θάνατον! Έτσι τους δίνουμε την ευκαιρία να γεμίσουν τις μπαταρίες τους και να μας δώσουν ακόμα πιο πολλά! Να τους "στίψουμε", να τους χορτάσουμε! Συμφωνείς;
23 Ιούνιος 2008 11:41 μμ
Φωτεινή μου, σήμερα σε σκεφτόμουν! Εϊσαι η μόνη που λες "δουλειά", γιατί μόνο εσύ έχεις καταλάβει πόση δουλειά κρύβει το μπλοκινγκ. Άντε να καταλάβουν οι άλλοι, οι απέξω... Ό,τι δεν πληρώνεται, το θεωρούν χασομέρι...Άστο.Σηκώνει συζήτηση. Πάντως το "δουλειά" που ανταλλάσουμε μόνο μεταξύ μας, σαν έκφραση, το σκεφτόμουν από χθες και ήθελα να στο πω. Ναι, Φωτεινούλα μου, έχω εξασφαλίσει δουλειά μέχρι το φθινόπωρο, απ' αυτά κι απ' τ' άλλα!Όσο για την Ελένη, το σκεφτόμουν καιρό. Η Ελένη χρειάζεται αποκλειστικά ένα δικό της χώρο, για να μπορώ να "κλέβω" κι απ' το μπλογκ της και απ' την εφημερίδα, από παντού! Είμαι φαν της χρόνια και είμαι της γνώμης πως τα παράσημα στα ταλέντα πρέπει να δίνονται εν ζωή κι όχι όπως γίνεται συνήθως, ειδικά στους συγγραφείς, που δοξάζονται μετά θάνατον! Έτσι τους δίνουμε την ευκαιρία να γεμίσουν τις μπαταρίες τους και να μας δώσουν ακόμα πιο πολλά! Να τους "στίψουμε", να τους χορτάσουμε! Συμφωνείς;
23 Ιούνιος 2008 11:41 μμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου