Αλλά τι λέει; Μόλις θυμήθηκε. Εκείνο το σημαδεμένο βιβλίο. Προχθές της το ‘στειλε. Ακριβώς στη σελίδα 75. Πάντοτε έτσι της έστειλε τα μηνύματα. Το ‘ξερε. Μέσα σε εκατοντάδες σελίδες, σε σημαδεμένες ιστορίες. Δανεικές. Πάντοτε δανεικές.
Την δική μας αλήθεια δεν την αντέχουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Α ναι, τώρα που το θυμάται, έτσι ακριβώς της είχε πει. Από κει θ’ αρχίσει. Το αποφάσισε. Από τα «Όρια» στη σελίδα 75 ακριβώς:
«Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλαίν που δεν θα ξαναθυμηθώ
Υπάρχει κάποιος δρόμος εδώ κοντά που είναι κιόλας απαγορευμένος για
βήματά μου,
υπάρχει ένας καθρέφτης που κοιτάχτηκα για τελευταία φορά,
υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει ως τη συντέλεια του κόσμου.
Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου (τα βλέπω εδώ μπροστά μου)
Υπάρχει κάποιο που δεν θα ξανανοίξω πια.
Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα’
ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει».
Ας κατεβάσει κάποιος, επιτέλους, από τη μηχανή αυτό το παιδί!
Από τα «Όρια»! Πως δεν το σκέφτηκε! Απ’ εκεί πρέπει ν’ αρχίσει. Από τα «Όρια»!
Σελ.135-136
Την δική μας αλήθεια δεν την αντέχουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Α ναι, τώρα που το θυμάται, έτσι ακριβώς της είχε πει. Από κει θ’ αρχίσει. Το αποφάσισε. Από τα «Όρια» στη σελίδα 75 ακριβώς:
«Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλαίν που δεν θα ξαναθυμηθώ
Υπάρχει κάποιος δρόμος εδώ κοντά που είναι κιόλας απαγορευμένος για
βήματά μου,
υπάρχει ένας καθρέφτης που κοιτάχτηκα για τελευταία φορά,
υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει ως τη συντέλεια του κόσμου.
Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου (τα βλέπω εδώ μπροστά μου)
Υπάρχει κάποιο που δεν θα ξανανοίξω πια.
Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα’
ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει».
Ας κατεβάσει κάποιος, επιτέλους, από τη μηχανή αυτό το παιδί!
Από τα «Όρια»! Πως δεν το σκέφτηκε! Απ’ εκεί πρέπει ν’ αρχίσει. Από τα «Όρια»!
Σελ.135-136
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου