«Θυμάμαι που πολλές φορές περνούσες τη μέρα σου αντιγράφοντας κείμενα που σου χρησίμευαν ως άμφια. Το προτιμούσες αυτό γιατί στη αντιγραφή η προσωπική συμβολή πρακτικώς περιορίζεται στον μόχθο, η συναισθηματική πράξη ανήκει σε άλλον. Έτσι κρατιόσουν σε απόσταση από τα γραπτά σου.... Τέτοιες φράσεις είναι σαν αποδημητικά πουλιά, έλεγες. Ανάλογα με την εποχή μεταφέρονται. Είναι λόγια του αέρα, φράσεις- μετανάστες. Φράσεις που ψάχνουν την τύχη του άλλου, κάθε φορά».
ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Σελ. 87

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

"ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΝΑΙ", έγραφα τότε.

"ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΝΑΙ", έγραφα τότε.

"ΠΛΗΘΟΣ" ήταν, είναι και θα είναι, είτε εγώ ενημερώνω τα παλιά μου μπλογκς, είτε όχι!

Φυσικά, αναφέρομαι στην συγγραφέα, ποιήτρια, δημοσιογράφο, κριτικό (κ.λ.π. τίτλων), την κυρία Ελένη Γκίκα, που τότε, τα παλιά τα χρόνια... (όπως λέμε και στα παραμύθια), δεν ήξερε από τεχνικά - ιντερνετικά, δεν είχε και χρόνο, σίγουρα!

Πριν καν την γνωρίσω, θεώρησα την Ελένη, σημαντικό άνθρωπο των Γραμμάτων, γι' αυτό και στην στήριξα με ΟΛΟ μου το "είναι", όπως και όσο μπορούσα.

ΉΘελα να την μάθουν, να την "δουν", να την προσέξουν!
Την θεώρησα πολύ αδικημένη, αλλά και μεγάλη ΤΙΜΗ, που με θεωρούσε και φίλη της.

Επί της ουσίας, τίποτα δεν άλλαξε για μένα, στον θαυμασμό μου, ως προς την Τέχνη της, η ζωή των Γραμμάτων την δικαίωσε εγκαίρως, ΕΥΤΥΧΩΣ, έμαθε να "κινείται" και στο ίντερνετ, βρήκε τον δρόμο της να "φανεί" η δουλειά της (που είναι και η ίδια η ζωή της), κι αυτό με "χαλάρωσε", ως προς την (ας πούμε), "διαφήμιση", από κει και πέρα, οτιδήποτε από μένα, θεωρείται περιττό, ίσως και παρεξηγήσιμο, που δεν μου αξίζει, για όσους, πράγματι με ξέρουν, ως άνθρωπο.

Από τότε, η Ελένη, έχει εκδώσει πολλά βιβλία.
Γερή να είναι, να γράφει και να εκδίδει!
Αυτή είναι η δουλειά της, αυτός και ο τρόπος ζωής της, γεννημένη ακριβώς, ειδικά γι' αυτό!
Οπότε, δεν τίθεται θέμα ζήλειας ή "συμφερόντων", για να ξεφύγουμε απ' αυτό....

Για κάποια άλλα βιβλία της, έχω μιλήσει στα σκόρπια μου, (γενικής ύλης), άλλα μου, μπλογκς.

Το πιο πρόσφατο βιβλίο της, με τίτλο:

Η ΩΡΑΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ, από τις εκδόσεις ΔΙΑΠΛΑΣΗ, και με αφορμή τα νυχτολούλουδα... προέκυψε να το φωτογραφίσω, περιμένοντας μήνες, μέχρι ν' ανθίσουν τα πρώτα νυχτολούλουδα του παραμελημένου (σταθερά), κήπου μου. (για χ λόγους)
Έτσι, για το πεπρωμένο που γράφει η ίδια η ζωή... την κυρίως αφορμή και ουσία αυτού του βιβλίου, που δεν μπορείς εύκολα ν' αγγίξεις, ούτε ν' αναπτύξεις, πρώτα γι' αυτό και μετά για την ίδια την Ελένη.

Αυτά, συν του ότι απόψε είναι Ψυχοσάββατο, συν ότι οι φωτογραφίες είναι χθεσινο-απογευματινές....
μετά τα Χρυσά Κόλυββα, αγαπημένων Ψυχών, δηλαδή 25/5/18

Την Ελένη Γκίκα θα την βρείτε στο Φεις, εδώ, κι από κει θα μάθετε και για το Φράκταλ, ΕΔΩ.


















Υγ. Δεν θα το πω, καλύτερό της!
Θα το πω: "Μέγα τόλμημα", για να τιμήσει την Πατρίδα της, το Κορωπί!
Της βγάζω το καπέλο, για την ευαίσθητη "Δύναμη" και ματιά.

*******
Υγ.2 Ήλπιζα πως θα βρω τρόπο να μπω στο "διότι", οπότε, συμπληρώνω εδώ, νεότερες: