ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ 16

Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν συνεχίζεις να γράφεις, να «αντιγράφεις» ίσως θα έπρεπε να πω.
Ναι, τώρα πια καθόλου δεν αμφιβάλλω πως συνεχίζεις. Τα κείμενα- άμφια. Τις φράσεις- μετανάστες, κι εσύ, όπως κι εγώ.
Γι’ αυτό και οι «Υγρές σελίδες» υπογράφονται ακόμα από τον Ζακ Πρεβέρ- άκου Πρεβέρ! Μα πώς σου ήρθε, κάτι θυμάμαι, πάντα σου άρεσε ο Πρεβέρ. Γι’ αυτό και τα δικά μου αστυνομικά ρεπορτάζ μεταφέρουν άρωμα από Βιρτζίνια Γουλφ. Σύλβια Πλαθ, Πατρίτσια Χάισμιθ και Ντίκινσον. Αλλά τι σχέση μπορεί να έχει ένας ληστής με τον Ορλάντο; Μια βιασμένη γυναίκα με την κυρία Νταλογουαίη; Και το σημειωματάριο ενός αυτόχειρα με το «Τραγούδι του δεσμοφύλακα»;
«Αυτός ο έρωτας
Τόσο βίαιος
Τόσο εύθραυστος
Τόσο τρυφερός
Τόσο απελπισμένος
Αυτός ο έρωτας
Όμορφος σαν τη μέρα
Κι απαίσιος σαν τον καιρό
Όταν ο καιρός είναι απαίσιος
Αυτός ο έρωτας τόσο αληθινός
Αυτός ο έρωτας τόσο όμορφος
Τόσο ευτυχισμένος
Τόσο χαρούμενος
Και τόσο μηδαμινός».

Έτσι θ’ αρχίσω το ρεπορτάζ:
«Αυτός ο άντρας
τόσο βίαιος
τόσο τρυφερός
τόσο απελπισμένος…»
Αυτός ο εύθραυστος, αυτοκαταστροφικός, τυχερός, άτυχος άντρας…
Για να τιμήσω τον Πρεβέρ.
Για να τιμήσω αυτόν τον άντρα.
Σελ. 88-89