Ποτέ οι υποθέσεις δεν τελείωναν μέσα μου. Όπως ποτέ δεν τελείωναν οι ιστορίες αυτοχειρίας. Μπορεί παρελθόν για όλο τον κόσμο να γίνονταν, αλλά ποιος ισχυρίζεται τελικά ότι το παρελθόν είναι χρόνος τετελεσμένος;
Επανερχόμουν σ’ αυτές. Σαν τον εγκληματία στον τόπο του εγκλήματος. Όπως επέστρεφα, τελικά, και στις παλιές αγάπες, στα αρχαία μου λάθη. Ποτέ δεν επουλώνονται της ψυχής τα τραύματα. Και ποτέ δεν γεμίζει το πηγάδι των εμμονών. Οι υποθέσεις στα συρταράκια της μνήμης μου, μπαινόβγαιναν. Και μου κατέτρωγαν τα σωθικά. Όπως τώρα.
Σελ. 92
Επανερχόμουν σ’ αυτές. Σαν τον εγκληματία στον τόπο του εγκλήματος. Όπως επέστρεφα, τελικά, και στις παλιές αγάπες, στα αρχαία μου λάθη. Ποτέ δεν επουλώνονται της ψυχής τα τραύματα. Και ποτέ δεν γεμίζει το πηγάδι των εμμονών. Οι υποθέσεις στα συρταράκια της μνήμης μου, μπαινόβγαιναν. Και μου κατέτρωγαν τα σωθικά. Όπως τώρα.
Σελ. 92
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου