Πίνω και γράφω. Τη ζωή μου σα να την έζησε άλλος.
Κι όλο τον βρέχω τον χρόνο. Μήπως μπορέσω και έτσι βρεγμένο, τελικά, να τ’ αντέξω και να τον καταπιώ.
Αμάσητο. Σαν βρέφος που δεν απόκτησε καν την πρώτη του οδοντοστοιχία.
«Εγώ είμαι το μωρό σου», θυμάσαι; Σου είπα και μ’ άφησες. Και τώρα τα γράφω. Λες και δεν ήμουν, εν τέλει, εγώ. Αλλά ένας άλλος, ένας τρίτος. Ένας που κάποτε ήταν Αχιλλέας και μια Σαβίνα τον φώναζε «Άγγελέ μου» μιαν εποχή.
Κι όλο μπροστά του την έβρισκε αυτή την Σαβίνα.
Σελ.21
Κι όλο τον βρέχω τον χρόνο. Μήπως μπορέσω και έτσι βρεγμένο, τελικά, να τ’ αντέξω και να τον καταπιώ.
Αμάσητο. Σαν βρέφος που δεν απόκτησε καν την πρώτη του οδοντοστοιχία.
«Εγώ είμαι το μωρό σου», θυμάσαι; Σου είπα και μ’ άφησες. Και τώρα τα γράφω. Λες και δεν ήμουν, εν τέλει, εγώ. Αλλά ένας άλλος, ένας τρίτος. Ένας που κάποτε ήταν Αχιλλέας και μια Σαβίνα τον φώναζε «Άγγελέ μου» μιαν εποχή.
Κι όλο μπροστά του την έβρισκε αυτή την Σαβίνα.
Σελ.21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου