«Εμένα, φοβήθηκα. Κι ό,τι κουβαλώ, όχι τις αλυσίδες σου» μ’ απάντησες. Μαζί με «Το τραγούδι του δεσμοφύλακα»
«Που πας καλέ μου δεσμοφύλακα
Μ’ αυτό το κλειδί λεκιασμένο με αίμα
Πάω να ελευθερώσω εκείνη που αγαπώ
Αν έχω ακόμη καιρό
Και που την έκλεισα
Τρυφερά σκληρά
Στην πιο μυστική γωνιά του πόθου μου
Στην πιο βαθιά γωνιά του μαρτυρίου μου
Μες στα ψέματα του μέλλοντος
Μες στις ανοησίες των όρκων
Θέλω να την ελευθερώσω
Θέλω να είν’ ελεύθερη
Ακόμη κι ας με ξεχάσει
Ακόμη κι ας ξανάρθει
Ακόμη κι ας μη μ’ αγαπάει
Ή ας αγαπάει κάποιον άλλο
Αν κάποιος άλλος της αρέσει
Κι αν μείνω μόνος
Κι εκείνη φύγει
Θα φυλάξω μόνο
Θα φυλάξω πάντα
Στα δυο μου χέρια σαν εκμαγεία
Ως το τέλος του κόσμου
Τη γλύκα του στήθους της που το ‘πλασε ο έρωτας».
Μαζί με «Το τραγούδι του δεσμοφύλακα». Που τότε δεν τόλμησα να σου το δώσω εγώ. Ακόμα κρατώ τις «Paroles» Δεν πρόλαβα.
Υπόγραφες Barbara. Και το ‘στειλες. Μαζί μ’ ένα βιβλίο για τους ετερώνυμους του Πεσσόα.
Σελ. 191-192
«Που πας καλέ μου δεσμοφύλακα
Μ’ αυτό το κλειδί λεκιασμένο με αίμα
Πάω να ελευθερώσω εκείνη που αγαπώ
Αν έχω ακόμη καιρό
Και που την έκλεισα
Τρυφερά σκληρά
Στην πιο μυστική γωνιά του πόθου μου
Στην πιο βαθιά γωνιά του μαρτυρίου μου
Μες στα ψέματα του μέλλοντος
Μες στις ανοησίες των όρκων
Θέλω να την ελευθερώσω
Θέλω να είν’ ελεύθερη
Ακόμη κι ας με ξεχάσει
Ακόμη κι ας ξανάρθει
Ακόμη κι ας μη μ’ αγαπάει
Ή ας αγαπάει κάποιον άλλο
Αν κάποιος άλλος της αρέσει
Κι αν μείνω μόνος
Κι εκείνη φύγει
Θα φυλάξω μόνο
Θα φυλάξω πάντα
Στα δυο μου χέρια σαν εκμαγεία
Ως το τέλος του κόσμου
Τη γλύκα του στήθους της που το ‘πλασε ο έρωτας».
Μαζί με «Το τραγούδι του δεσμοφύλακα». Που τότε δεν τόλμησα να σου το δώσω εγώ. Ακόμα κρατώ τις «Paroles» Δεν πρόλαβα.
Υπόγραφες Barbara. Και το ‘στειλες. Μαζί μ’ ένα βιβλίο για τους ετερώνυμους του Πεσσόα.
Σελ. 191-192
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου