«Θυμάμαι που πολλές φορές περνούσες τη μέρα σου αντιγράφοντας κείμενα που σου χρησίμευαν ως άμφια. Το προτιμούσες αυτό γιατί στη αντιγραφή η προσωπική συμβολή πρακτικώς περιορίζεται στον μόχθο, η συναισθηματική πράξη ανήκει σε άλλον. Έτσι κρατιόσουν σε απόσταση από τα γραπτά σου.... Τέτοιες φράσεις είναι σαν αποδημητικά πουλιά, έλεγες. Ανάλογα με την εποχή μεταφέρονται. Είναι λόγια του αέρα, φράσεις- μετανάστες. Φράσεις που ψάχνουν την τύχη του άλλου, κάθε φορά».
ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Σελ. 87

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

MHNYMATA...


Σήμερα ξύπνησα από ένα παράξενο, αλλά συμβολικό όνειρο.
Άν και η Ελένη είναι φίλη μου και την αγαπάω, πρώτη φορά την είδα στο όνειρό μου.
Είδα ότι είμασταν μαζί και συζητούσαμε. Κάποια στιγμή την ρώτησα γιατί δεν χαμογελάει και είναι πάντα μελαγχολική.
Μου είπε ότι "έφτιαξε τα δόντια της, κι ότι δεν της αρέσουν, γι' αυτό!"
Τότε της είπα: "κι εγώ τα έφτιαξα, κι εμένα δεν μ' αρέσουν, αλλά χαμογελάω, γιατί το χαμόγελο είναι ζωή!"
Της είπα ακόμα ότι: "Εσύ μπορείς να τ' αλλάξεις! Έχεις λεφτά! Εγώ δεν έχω, γι' αυτό, δεν μπορώ να κρύψω άλλο το χαμόγελό μου! "
Η Ελένη προβληματίστηκε. "Δεν το είχα σκεφτεί!" μου είπε και άρχισε να χαμογελάει!
Κάπου εκεί ξύπνησα.
Το πήρα για συμβολικό. (Λεφτά πρέπει να είναι το ταλέντο).
Έτρεξα στο κινητό μου, για να την πάρω να της πω το όνειρό μου και βρήκα ένα μήνυμά της που με τσάκισε:
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΕΧΩ ΣΠΑΡΑΞΕΙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ.
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙΣ!
ΟΛΑ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ!
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Της τηλεφώνησα αμέσως.
Συμφωνήσαμε ότι από δω και πέρα, και οι δυο θα χαμογελάμε...
Εκείνη μου ζήτησε να δημοσιεύσω το μήνυμά της, για την μνήμη, Εκείνου!

Δεν υπάρχουν σχόλια: