«Θυμάμαι που πολλές φορές περνούσες τη μέρα σου αντιγράφοντας κείμενα που σου χρησίμευαν ως άμφια. Το προτιμούσες αυτό γιατί στη αντιγραφή η προσωπική συμβολή πρακτικώς περιορίζεται στον μόχθο, η συναισθηματική πράξη ανήκει σε άλλον. Έτσι κρατιόσουν σε απόσταση από τα γραπτά σου.... Τέτοιες φράσεις είναι σαν αποδημητικά πουλιά, έλεγες. Ανάλογα με την εποχή μεταφέρονται. Είναι λόγια του αέρα, φράσεις- μετανάστες. Φράσεις που ψάχνουν την τύχη του άλλου, κάθε φορά».
ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Σελ. 87

Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Εικοσιδύο χρωματικές μεταμφιέσεις και Έντεκα αιρετικά ποιήματα




















Εικοσιδύο χρωματικές μεταμφιέσεις
Και
Έντεκα αιρετικά ποιήματα

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

ΔΩΔΩΝΗ

Η ΩΧΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

Στη γεύση του μελιού και σε ψευδαίσθηση αλκοόλ, στο χρώμα του νερού και στο θυμάρι άρωμα, νεκρώνει ο λεπτοδείκτης. Τα περασμένα δυνατότητα κι η μηχανή του χρόνου εν κινήσει. Ποιος είπε ότι θα μας την φέρει ο καιρός.
Στο κίτρινο των φύλλων κρεμάστηκε η αγάπη μου. Γλιστρώ στο χαλί που τρίζει απόβραδα. Απόγευμα, ποιος είπε ότι δεν ωφελούν οι αναμνήσεις, σ’ έχω πλάι μου. Σκυφτή και γεμάτη γυρίζω, γυρίζω… λιγάκι πο βαριά, μ’ ένα ίχνος από άσπρη σκόνη στα μαλλιά μου. Γερνάω;
Η ώχρα του καιρού, χρωμάτισε το αύριο.
Οι αναμνήσεις μου, στα χρώματα της άμμου. Πονάω;
Σελ.15







ΣΕ ΧΡΩΜΑ ΡΟΔΙ

Ροδί, όπως το χρώμα του ροδιού. Ροδί όπως το χρώμα της πληγής της φρέσκιας. ¨όταν ο πόνος μπήγει τα νύχια στο μυαλό και στην καρδιά και μια θάλασσα πλατιά πνίγει το μαύρο των ματιών σου. Όταν στο χώρο μπαινοβγαίνει η απόγνωση και μια σκιά καταδιώκει τη ζωή σου.
Σε χρώμα ροδί, πηχτό, καυτό, τότε βυθίζεσαι κι όλα είναι πόνος κι ηδονή. Όλα είναι λάβα. Πέτρα στην πέτρα, αλάτι στην πληγή κι ύστερα τίποτα. Σ’ ένα κρεσέντο αίσθησης, σ’ ένα ζενίθ παραίσθησης ώσπου να δροσερέψει το ροδί ο κάματος. Τότε βυθίζεσαι στη μοίρα.
Στη μοίρα που έχει το χρώμα ροδί σαν τη πληγή τη φρέσκια.
9/1/92
Σελ.22


Αιμορραγία χάρτινη

Κρύσταλλα καθρέφτες
Όρκοι υποσχέσεις
Ηλίθιες
Σ’ ένα βράδυ ατέλειωτο
Καρκινώματα γίνονται
Εποχών που πέρασαν
Μαχαιριές σημάδεψαν
Μιαν Ελένη σμίλεψαν
Αίμα και μελάνη.

Τις αιμορραγίες μου
Στη σελίδα άφησα
Ένιωσα
Ξαλάφρωσα
Κάποια ενοχή μου
Βγήκε και ξεχύλισε
Πύο στο χαρτί μου
Και δυο ρίμες
Γράφτηκαν
Με φωτιά και πόνο.

Η ερημιά μου χάρισε
Δυο στροφές και μόνο…
18/6/97
Σελ.40


ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ

Κατακερματισμένη
Γυρεύω τα συντρίμμια μου
Στα «Κατά Ματθαίον πάθη».

Πώς Χάθηκα έτσι…
Πώς…
Σελ.52

Δεν υπάρχουν σχόλια: