«Θυμάμαι που πολλές φορές περνούσες τη μέρα σου αντιγράφοντας κείμενα που σου χρησίμευαν ως άμφια. Το προτιμούσες αυτό γιατί στη αντιγραφή η προσωπική συμβολή πρακτικώς περιορίζεται στον μόχθο, η συναισθηματική πράξη ανήκει σε άλλον. Έτσι κρατιόσουν σε απόσταση από τα γραπτά σου.... Τέτοιες φράσεις είναι σαν αποδημητικά πουλιά, έλεγες. Ανάλογα με την εποχή μεταφέρονται. Είναι λόγια του αέρα, φράσεις- μετανάστες. Φράσεις που ψάχνουν την τύχη του άλλου, κάθε φορά».
ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Σελ. 87

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ 28



Η Μάνια τίποτε δεν σεβάστηκε, έτσι αισθάνεται, στη ζωή. Ούτε την κλίση της, να γράφει ήθελε. Ποίηση. Όχι θρίλερ που της υπαγορεύει η ζωή. Και να που τώρα και ο Άγγελος γρίφους της στέλνει. Με σκάκι, βασίλισσα και τελειωμένες παρτίδες.
«Ο κύβος ερίφθη, και το παιχνίδι, το ‘χασα».
Μα αυτός από χέρι το παιχνίδι το είχε χαμένο. Ναι, σιγά, δεν γεννιόμαστε, λέει, με προδιαγεγραμμένη γραμμή. Στην περίπτωσή του, όμως, τι ήταν; Σημαδεμένη τράπουλα! Και για κείνον και για τον Νικηφόρο, αλλά και τι να τα λέμε τώρα, και για την Σαβίνα, ολότελα υποθηκευμένη ζωή. Ούτε ανάσα να την πάρουνε μόνοι τους. Είχανε κάνει άλλοι τη χορογραφία. Εκείνοι, παραλλαγές μόνο. Να τα μπερδεύουνε τα βήματα στο φινάλε όλο και πιο πολύ.
Σελ. 160

Δεν υπάρχουν σχόλια: