«Θυμάμαι που πολλές φορές περνούσες τη μέρα σου αντιγράφοντας κείμενα που σου χρησίμευαν ως άμφια. Το προτιμούσες αυτό γιατί στη αντιγραφή η προσωπική συμβολή πρακτικώς περιορίζεται στον μόχθο, η συναισθηματική πράξη ανήκει σε άλλον. Έτσι κρατιόσουν σε απόσταση από τα γραπτά σου.... Τέτοιες φράσεις είναι σαν αποδημητικά πουλιά, έλεγες. Ανάλογα με την εποχή μεταφέρονται. Είναι λόγια του αέρα, φράσεις- μετανάστες. Φράσεις που ψάχνουν την τύχη του άλλου, κάθε φορά».
ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Σελ. 87

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ 5



Αλλά εκείνο που, εν τέλει, μετρά είναι «τα φαινόμενα». Και ως συνήθως «τα φαινόμενα» είναι εκείνα που μια ζωή εξαπατούν. Εφόσον η αδυναμία μας είναι εκείνη που τόσο καλοδουλεμένα σμιλεύει την εικόνα μας.
Και σύμφωνα με τα φαινόμενα είναι ένας άνθρωπος που τον έχει καλά σμιλέψει η φωτιά στο αμόνι. Ένας άνθρωπος στέρεος και ρεαλιστής, ένας άντρας που ξέρει πολύ καλά το πού τελικά, πατά και στέκει. Ένας άντρας που δεν παραδέχεται ποτέ ότι βλέπει όνειρα. Ένας άνθρωπος όλος γη, Γη και φωτιά. Εκ των πραγμάτων. Ασχέτως αν κάποια δεδομένη στιγμή, ανεμοστρόβιλος φάνηκε πως πήρε τη ζωή του.
Εκείνος, όμως, παρέμεινε εκεί. Σκληρός κι αμετακίνητος. Καλοσιδερωμένος. Ατσαλάκωτος. Αλώβητος
Τις μέσα του ζάρες πέρασαν πάρα πολλά χρόνια για να μπορέσει κι ο ίδιος να τις δει.
Σελ.18-19


Δεν υπάρχουν σχόλια: